Rehabilitacja metodą NDT Bobath

Metoda NDT Bobath (ang. neuro-developmental treatment – terapia neuro-rozwojowa)  to rehabilitacja pacjentów  z zaburzeniami funkcji układu nerwowego.  Nazwa metody Bobath pochodzi od nazwiska twórców – małżeństwa Karela (psychiatra, neuropsycholog) i Berty (fizjoterapeutka) Bobath, którzy zajmując się pacjentami z mózgowym porażeniem dziecięcym oraz po udarach, dążyli do przywrócenia funkcji układu ruchu poprzez reedukację.

Celem tej metody jest usprawnienie ruchowe poprzez eliminowanie nieprawidłowych odruchów oraz odpowiedni wpływ na napięcie mięśniowe całego ciała, czyli zmniejszanie zbyt dużego napięcia mięśniowego oraz zwiększanie zbyt niskiego napięcia. Wykorzystuje się nią w rehabilitacji niemowląt, dzieci i dorosłych.

Stosuje się ją u pacjentów z różnego rodzaju deficytami neurologicznymi, a więc np. z mózgowym porażeniem dziecięcym czy też schorzeniami nerwowo-mięśniowymi. Doskonale sprawdza się również w korygowaniu nieprawidłowości ortopedycznych, ogólnorozwojowych, przy opóźnionym rozwoju psychomotorycznym. Wykorzystywana jest także u osób z niewłaściwym napięciem mięśniowym oraz asymetrycznym ułożeniem ciała.

NDT Bobath opiera się ona na założeniu, że deficyt ruchowy spowodowany jest zaburzeniami odruchów postawy i że aby uzyskać właściwe efekty, należy zaangażować całe ciało pacjenta. Ponieważ pacjenci z dysfunkcjami ruchowymi lub zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym inaczej odbierają wrażenia czuciowe niż osoby zdrowe, ich odruchy fizjologiczne są nieprawidłowe. Sposób ich poruszania się oddziałuje natomiast na ich dalszy rozwój. Zadaniem terapii jest więc pozbywanie się nieodpowiednich wzorców ruchowych oraz utrwalanie tych właściwych.

Cały ten proces jest możliwy dzięki dużej plastyczności mózgu – w praktyce oznacza to jego zdolność uczenia się na bazie docierających i powtarzających z zewnątrz informacji.