Wyjątkowość Idy

Idę, z wielu powodów, można uznać za wyjątkową dziewczynkę.
Chociaż ma dopiero trzy lata i 2 miesiące to jest bardzo wyrazista i niepowtarzalna w swoich zachowaniach, sposobach reagowania i swoich preferencjach.

Ida, jak tylko zdecydowała przestać pić mleko, to dobrze wiedziała co chce, a czego nie chce jeść i wyraźnie to komunikowała za pomocą rąk i min. Ida lubi konkretne jedzenie i nowości, zwłaszcza, jak znajdują się na talerzach innych osób. Bardzo lubi oliwki, suszoną kiełbasę, czy ryby. Uwielbia to, co mączne, a więc makarony, pierogi i naleśniki. Ma swój niepowtarzalny sposób jedzenia. Bierze kawałek chleba, pieroga, sera do ręki, ściska mocno, aż między palcami wychodzi i wtedy dopiero zjada.
Ida jest bardzo ciekawą świata i interesuje ją wszystko to, co zamknięte, schowane, czy zabronione. Uwielbia przeglądać torbę Mamy, plecak Taty, czy kosmetyczkę Babci. Jest bardzo czujna i potrafi usłyszeć z drugiego pokoju cichy szelest papierka od cukierków.

Idusia jest też niepowtarzalna w swoim usposobieniu. Jest bardzo radosną dziewczynką, która całą sobą cieszy się i potrafi przy zabawach ruchowych śmiać się do rozpuku. Uwielbia wygłupy, szaleństwa, jak bujanie w kocu, czy wspólne tańce. Ma w sobie dużą pogodę ducha i często nie ma wątpliwości, że jest szczęśliwa. Nawet gdy płacze to robi słodkie minki i szybko się uspokaja.
Idunia lubi obdarowywać bliskie jej osoby buziakami i robi to ze skupieniem, czekając na rewanż.
Pomimo, że samodzielnie nie chodzi, to raczkując potrafi przemieszczać się z bardzo dużą szybkościa, aż czasami trudno za nią nadążyć.
Jest bardzo dzielna w sytuacjach badań, ćwiczeń, wizyt u lekarzy, terapeutów, a ma za sobą mnóstwo konsultacji u różnych specjalistów i stałą rehabilitację. Odważnie i ze spokojem znosi badanie krwi, czy wizytę u dentysty. Jest też nieustraszona, jeśli chodzi o kontakt z wodą – czy w morzu, czy z węża, czy zimna, czy zalewająca twarz, każda jest dla niej super.

Wszystkich, którzy spotykają się z Idą na trochę dłużej, zaskakuje tym, jak wiele rzeczy rozumie i potrafi się do nich odnieść, pomimo, że mówi tylko kilka słów.
Ostatnio Panie w Przedszkolu były wyraźnie zadziwione jak wieloma różnymi gestami Ida potrafi się komunikować.

Ida ma bardzo rzadki zespół genetyczny Cri Du Chat, który związany jest z delecją (brakiem) na końcu krótkiego ramienia 5 chromosomu. Ten brak jest bardzo, bardzo mały ale dotyczy wszystkich komórek, z których zbudowane jest ciało Idy, a co za tym idzie konsekwencje tego są duże. Poza tym dodatkowo Ida ma stwierdzone nieprawidłowości na dwóch innych chromosomach, z których jedna jest nieznana genetykom. W związku z tym rozwój Idy jest niepowtarzalny i nieprzewidywalny.

Wierzę, że dzięki otaczającej ją miłości akceptacji, dzięki różnym specjalistom, rehabilitacji, a także, a może przede wszystkim, dzięki własnej wewnętrznej sile, Ida wiele osiągnie i jeszcze zadziwi świat.